Komplexes Taylor-Polynom
Eine in einem Gebiet D analytische Funktion f wird durch das Taylor-Polynom
pn(z) =
n
X
k=0
f(k)(a)
k! (z−a)k
in jedem Punkt a∈D mit der Ordnungn+ 1 approximiert:
|f(z)−pn(z)|=O |z−a|n+1
, z →a.
Taylor-Polynom 1-1
Das Restglied besitzt die Integraldarstellung
f(z)−pn(z) =
1 2πi
Z
C
f(w)
(w −a)n+1(w−z)dw
(z−a)n+1,
mit einem entgegen dem Uhrzeigersinn durchlaufenen Kreis C in D um a, der z enth¨alt.
Beweis:
(i) Integralformel:
Beweis durch Induktion bzgl.n n= 0:
Cauchys Integralformel =⇒ f(z)−p0(z) = f(z)−f(a)
= 1
2πi Z
C
f(w)
(w−z)dw− 1 2πi
Z
C
f(w) (w−a)dw
Umformung 1 2πi
Z
C
f(w)(w −a)−(w−z)
(w −a)(w−z) dw = 1 2πi
Z
C
f(w)(z−a) (w−a)(w −z)dw
Taylor-Polynom 2-1
n→n+ 1:
f(z)−pn+1(z) = f(z)−pn(z)−f(n+1)(a)
(n+ 1)! (z−a)n+1
=
1 2πi
Z
C
f(w)
(w−a)n+1(w −z)dw
(z−a)n+1
−
1 2πi
Z
C
f(w) (w −a)n+2 dw
(z−a)n+1 aufgrund der Induktionsvoraussetzung und Cauchys Integralformel Umformung
1 2πi
Z
C
f(w) (w −a)n+1
(w−a)−(w−z) (w−a)(w−z) dw
(z−a)n+1 =
(ii) Absch¨atzung:
C: Kreis um amit Radiusr <dist(a, ∂D) Darstellung des Restglieds f¨ur|z−a|<r =⇒
|f(z)−pn(z)| =
1 2πi
Z
|w−a|=r
f(w)
(w −a)n+1(w−z)dw(z−a)n+1
≤ 1
2π(2πr) |z−a|n+1
rn+1(r− |z−a|) max
|w−a|=r|f(w)|
= O |z−a|n+1
Taylor-Polynom 2-3